ByRazis
Dr. H. Bakir / geestelijk verzorger
Leren van je ervaringen, m.a.w. leren vanuit de praktijk in combinatie met de theorie volgens een bepaald proces gebaseerd op reflectie en het stilstaan bij wat ik zelf ervaar tijdens mijn contact met mensen: patiënt, diens familie, collega’s, enz.…
Op die manier analyseer je jezelf in bepaalde situaties en onderzoek je of je iets anders zou kunnen bekijken of aanpakken en waarom je iets wel/niet doet en kom je tot een conclusie, wat vergelijkbaar is met het vak onderzoeksmethoden.
De belangrijkste leervraag is:
Wat is volgens jou een goede geestelijk begeleider?
Hoe kan ik een goede begeleider zijn voor de doelgroep.
Om deze vraag te beantwoorden is het noodzakelijk ons te focussen op de kern van de geestelijk begeleider functie.
De geestelijk verzorging houdt in mensen te ondersteunen en begeleiden in hun moeilijke tijden, en om dit doel te kunnen bereiken heeft de geestelijk verzorger al zijn competenties, kennis, ervaring en inzet nodig; omdat iedere situatie waarmee hij wordt geconfronteerd een unieke is. Want ieder mens is uniek.
Ik vind het altijd een uitdagende vraag: ben ik geslaagd in een goed contact met mensen op te bouwen? Ben ik goed geweest in mijn handelingen met mensen/collega? Kan ik het vertrouwen van mensen winnen? Aan de andere kant vraag ik me af: Hoe kan ik mezelf beschermen tegen mogelijke misbruik van mijn gesprekspartner? Omdat uit ervaring is gebleken dat de interactie tussen mij en de ander niet per definitie in een richting loopt. Het is een interactie tussen twee partijen: ik en de ander en iedereen heeft zijn sterke- en zwakke kant. Bewust of onbewust kan ik misschien onder invloed van mijn gesprekspartner raken, daarom is reflectie van groot belang om alles in balans te kunnen houden en mogelijk misbruik te voorkomen.
Een andere uitdaging is de westerse context waarin ik werk en waar de normen en waarden anders zijn dan die van mijn doelgroep en die van mijzelf.
Hier wordt de moslim patiënt geconfronteerd met verschillende dilemma’s zoals euthanasie, sedatie, staken van een behandeling, enz. … en ook hier speelt de geestelijk verzorger een cruciale rol. Hoe kan ik als islamitisch geestelijk verzorger mensen ondersteunen en goed adviseren in een zorginstelling waar mensen een andere visie voor zorg hebben?
Het is van belang voor mij om op mijn professionaliteit en ervaring te rekenen. Hiermee probeer ik alle dilemma’s/problemen te onderzoeken en een adequate discours te ontwikkelen met alle partners in mijn werk omgeving, maar de belangrijkste denk ik is een goede en duidelijke communicatie met mensen (mijn doelgroep) van de ene kant en met collega’s en organisatie aan de andere kant.
Het geheim van mijn succes is een goede balans tussen de twee partijen te vinden door middel van bekwaamheid, affiniteit en een continue reflectie.
Ik denk dat ik mijn doel kan bereiken, omdat ik uit ervaring ontdek dat ik heel veel voor mensen beteken; een bron van kracht.
De gesprekken dienen open te zijn. Dit zorgt ervoor dat je over alle zaken kan spreken zonder je ongemakkelijk te voelen waarbij het doel van leren altijd in het vizier staat.
Afstand houden vind ik een belangrijk element die ik telkens weer in casussen zag terugkomen. Iedereen gaat er anders mee om en ik denk dat een ieder hierin een balans moet zien te vinden.
Reflectie is erg belangrijk in mijn mening. Want door te reflecteren leer je je eigen plek/identiteit te vinden in een wereld waarin ieder zijn eigen visie of handelswijze heeft. Pas als je inzicht hebt in jezelf kun je de ander (bewoner, collega) beter begrijpen. Want je begrijpt de ander vanuit jezelf. Als je een ander probeert te begrijpen terwijl je je eigen plek niet kent. Zul je zweven en jezelf verliezen in het geheel. Hoe breder je perspectief wordt en je je eigen plaats blijft kennen hoe makkelijker je anderen kunt leren begrijpen en hoe beter je daarmee samen kunt werken. Ik denk dat dat de kern van reflectie is.